ترسیم مصائب در شب نوزدهم رمضان
شاعر : محمود ژولیده
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل
گره گشای دو عالم گره به ابرو داشت تمام عمر پس از فاطمه غـم او داشت
شبانه روز علی بود و گریه خون بود تمام عمر عـزای شکـسته پهلو داشت
گـره ز ابـروی مولا فـقط شبی وا شد که تیغ، بین دو ابروی او تکاپو داشت
ندای قـد قـتـل از آسـمـان کوفـه رسید زمین کوفه زمین لرزه و هیاهو داشت
تمام کیـنه دشمن به فـرق مولا خـورد ولی هنوز علی با خودش دو بازو داشت
و تا حسین و حسن بازوی علی بودند به کوفه دختر زهرا امان ز هر سو داشت
تـقاص خـطبۀ کوفـه به شام اجـرا شد اگر چه قافـله هشتاد و چند بانو داشت
مغـیـره های جـدیـد و غـلافـهـای قدیم و دست دختر زهرا هنوز نیرو داشت
پیام خطبه شامش به کاخ دشمن گفت: علی شهید عدالت، زبان حق گو داشت
همینکه رأس حسین از علی تلاوت کرد شدید بر دهـنش خیزران اصابت کرد
|